De bloemenweide

De lekker geurende bloemengeur drong zijn neusgaten binnen. Heerlijk. Hij hield van natuur, iets wat totaal niet te ontkennen was en zoals ieder ander mens hield hij ook van dingen die goed roken. Sommige meisjes hadden dan ook zo'n zoete geur of dat parfum was of niet was een raadsel. "En wat vind je al van de bloemenweide?" Hij liep een rustig rond de perkjes, voorzichtig op het padje. Zijn handen staken in zijn broekzakken.

"en wat vind je van de bloemenweide?" Was zijn vraag, toen ze via het schuifraam in de tuin waren beland. Hij liep over het paadje met zijn handen in zijn zakken. Als dit een film zou zijn en zij er niet in voor zou komen, was dit een stukje, waar de persoon in kwestie ergens over na dacht. 'Met zijn handen in zijn zakken liep hij tussen de bloemen door, denkend over van alles en nog wat.' Dat zou een perfecte zin in een boek zijn geweest. Maar ze leefde niet in een boek of film of wat het ook zou zijn. Ze was hier echt. In een huppel pasje haalde ze hem in en ging naast hem lopen. "Mooi, en het ruikt echt verschrikkelijk lekker" Zei ze en haalde diep adem.

Het beeld van hen twee, naast elkaar lopend, deed hem op zijn beurt dan weer denken aan zo'n oude film. Zoiets uit de Jane Austin tijd. Ze in een mooie jurk en hij in een net pak. Pratend over de zaken die belangrijk waren zoals hun huwelijke die er aan kwamen en de laatste geruchten. Alleen droeg ze die kleren niet, leefde ze in een tijdperk waarop je op deze leeftijd alleen verliefd werd en meer niet. Daarbij waren er niet echt geruchten om over te praten. Wat zou hij nog over haar moeten weten? Moeten vragen. "Je hebt gelijk." Chase glimlachte even en keek toen weer naar de omgeving.

Ze had de bloemenweide wel weer gezien en haar ogen gleden over de enorme tuin, opzoek naar iets opvallends, iets wat ze ook wel even zou willen zien. Tot haar ogen voorbij de vijver kwamen. Het was redelijk ver, maar het viel wel op vanaf hier. Ze wees er naar. "De vijver, zie je? Die zagen we vanuit onze slaapkamer.... Ik ben er eerder" Ze zette een sprintje in en rende naar de vijver. Al lachend keek ze achterom naar Chase, die net iets achter haar rende. Ze had dus een voorsprongetje, maar dat kon ook niet anders met een valse start...

"Had je gedacht!" Chase had een goede conditie dus haalde hij haar gemakkelijk in. Freerunning had zo echt wel zijn voordelen. Om haar te verrassen besloot hij zijn gave te gebruiken en te zorgen dat hij haar opwachtte aan de vijver. "Sorry dat ik je niet liet winnen." Uiteindelijk nam hij haar beet in zijn armen. "En wat krijg ik nu ik gewonnen heb?" probeerde hij grijnzend.

--
Verder bij de vijver?