De vijver

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Deze vijver is klein, maar gevuld met de meest kleurrijke vissen. Het riet komt erg hoog en omringt samen met beplanting de plas. Aan één kant staan er ook nog wat bomen, die de vijver aan die kant van het zicht onttrekken Er is ook een soort watervalletje gemaakt, dat een aangenaam kletterend geluid maakt. Er staat slechts één bank, dat al redelijk oud is, en ondanks dat het hier rustgevend zou moeten zijn, is dit de zieligste plek van heel de tuin. Een vergeten en rustig plekje, dat door nog heel wat mensen ontdekt zou moeten worden.

Max. aantal personen: Drie.

Aantal berichten : 61 Registratiedatum : 24-10-10

Opeens stond hij haar bij de vijver op te wachten. Hoe deed hij dat? Hij was zojuist nog achter haar geweest en nu stond hij daar al bij de vijver. Hij nam haar in zijn armen "En wat krijg ik nu ik gewonnen heb?" vroeg hij. "Vertel mij eerst maar eens even hoe jij hier zo snel was" antwoorde ze. Het was haar nog steeds een raadsel.

----

Een kort stukje, ben ff inspiratieloos xD

Aantal berichten : 40 Registratiedatum : 27-10-10

Chase moest lachen om haar reactie. Voor haar leek het nu echt een raadsel te zijn hé? Kom op, voor wat zaten ze hier? Niet omdat ze daadwerkelijk allemaal echte problemen hadden en ze dan al helemaal niet omdat ze allemaal drugs-verslaafde waren. "Ik heb een goede conditie, maar ook een erg handige kracht." Hij grijnsde even en liet haar los. Daarna draaide hij zich om en ging op het bankje zitten.

Aantal berichten : 61 Registratiedatum : 24-10-10

Kirsty volgde zijn beweging en ging naast hem op het bankje zitten. Ze zat een beetje schuin, zodat ze hem aan kon kijken. Ze was nu dan ook erg nieuwsgierig geworden. "Vertel" Zei ze opgewonden en keek hem met grote ogen en vol nieuwsgierigheid aan.

Aantal berichten : 40 Registratiedatum : 27-10-10

"Ik ben een soort van Jumper. Zo beschrijven mensen het. Ik kan van de ene plek naar de andere. Ik zou ons technisch gezien nu mee kunnen nemen naar Londen, maar ik ben er nog niet echt achter hoe ik jou mee moet vervoeren. Ooit zal het toch moeten lukken." Hij concentreerde zich op de vijver, terwijl zijn ogen helemaal zwart kleurde. Daarna zat hij aan de overkant van de vijver en zwaaide even. Daarna ging hij op dezelfde manier terug. "Dat dus. Wat is jou kracht dan?" Hij glimlachte breed. Nieuwsgierig naar wat zij hem te vertellen had. Zijn gaven was gewoon moeilijk uit te leggen.

Aantal berichten : 61 Registratiedatum : 24-10-10

Wow, hij kon zich dus verplaatsen, vet. Vergeleken haar kracht, kon hij tenminste iets. "Jou kracht is echt vet gaaf. Ik kan met elektrische aparaten praten. Het is niet echt super gaaf ofzo. Eerder irritant, want het zijn soms best wel aardige kletskoppen." Thuis had de televisie een eigen wil en kon je niet meer kijken wat je zelf wilde, de koelkast was kieskeurig en de magnetron nogal verhit. "Maar jou kracht is echt cool. Wanneer kwam je erachter dat je dat kon?" vroeg ze er nog achteraan.

Aantal berichten : 40 Registratiedatum : 27-10-10

Chase lachte even zacht bij haar woorden. Best wel gaaf om te horen, ook al beweerde zij dat het anders zat. "Dat wil ik dan toch nog wel eens zien, maar voor hetzelfde geld belazer je me dan." Hij zou vast niks horen. Die gaven was echt wel speciaal. Hij had wel al ergens gelezen dat mensen konden praten met dieren of overleden mensen, mensen die echte krachten hadden. Vele daarbuiten waren dan ook fackers. "Wat is het volgende dat we gaan 'ontdekken'?"

Aantal berichten : 61 Registratiedatum : 24-10-10

Ze had niet zo veel zin om verder op hun krachten in te gaan en was dan ook blij toen Chase vroeg wat ze verder gingen ontdekken. Ze dacht even na. Keek om zich heen en zag toen een sportveld en een zwembad liggen, maar zoveel viel daar niet te ontdekken. Een sportveld is een sportveld en een zwembad gewoon een zwembad. "Ik vind dat we het huis verder gaan uitpluizen." Ze stond op keek nog even naar de vijver en draaide zich toen om naar het huis, nog even wachtend op Chase, liepen ze het huis weer in.

-Weg, samen met Chase-

Onderwerp: Re: De vijver zo jul 17, 2011 3:20 pm

Dyvon is bij de vijver aangekomen en zet muziek van zijn mobiel op. Oude rockmuziek van Guns 'n Roses schalt eruit. Hij gaat liggen op het gras en komt langzaam tot rust. Als iemand mij hier komt storen, dan beleefd diegene de morgen niet..
Zijn ogen doet hij dicht en hoort hoe alles in de natuur werkt. Hoe de wind ruist door de bomen en de insecten die lopen door de struiken. Alles hoort hij heel goed.

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Elena had weer eens haar Joker T-shirt aan getrokken. Eén van haar favoriete uit haar hele kleding kast met daaronder een erg kort zwart shortje dat uit jeans was gemaakt. Schoenen had ze echter niet aan. Het gras voelde naar haar mening zoveel fijner aan. Haar lippen bungelde echter wel om een sigaret en haar wenkbrauwen schoten omhoog toen ze iets verder op een jongens zag. Echter glimlachte ze een beetje bij het horen van Guns 'n Roses. Zonder verder nog een woord te zeggen liet ze zich pal naast de vuiver in het gras zakken. Zitten in plaats van liggend terwijl er trekjes werden genomen van de sigaret en met de andere vrije hand er door het water ging.

Onderwerp: Re: De vijver ma jul 18, 2011 10:17 am

Van veraf hoorde Dyvon er al iemand aan komen lopen.
Hij heeft het goede gehoor gekregen, toen hij zovaak buiten moest slapen. Hij leerde alle geluiden van de natuur, maar ook zeker van de mens kennen.. Hier heeft Dyvon echter niet al te leuke herinneringen aan overgehouden, maar hij is er wel sterker door geworden en heeft ook een beter gehoor gekregen.
Aan de voetstappen te horen is het een meisje. Een rookgeur komt zijn kant op en dringt zijn neus binnen. Dus ze rookt? Slecht hoor..
Als het nummer is afgelopen van Guns 'n Roses, begint er na een paar seconden alweer eem ander nieuw nummer. Een nummer van zijn eigen band: Seven Stars. Een snelle gitaarspel begint en dan komt er een soort schreeuw. Het is eerst zachtjes en later wordt het steeds harder. De stem is rauw en ruig.
Als Dyvon het moest vergelijken met een band, dan klinkt het een beetje als Guns 'n Roses. Een band waar hij overigens trots op is, zijn eigen band. En Dyvon glimlacht als hij eraan denkt en dan vooral de goede tijden.
Hij besteedt zijn aandacht niet aan het meisje; dat op het gras gaat zitten en door het water woelt.
Dan verspringen zijn gedachten snel naar zijn pistool. Zit zijn jack er wel goed overheen, zodat ze het niet kan zien? Snel zonder te kijken; legt hij zijn jack goed er overheen. Hij moest er niet aan denken dat iemand dat gezien heeft..

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Zittend met een beetje een gekromde rug, -zoals je wel eens in die modeboekjes zag-, rookte Elena haar sigaret verder. Nicotine hield haar rustig en diende enkel als vervanging tegen de verslaving tegen kalmeringsmiddelen. Een maand in de ontwenningskliniek was al meer als genoeg voor haar geweest. Echter wende ze haar blik even af naar de jongen toen ze hoorde hoe hij lichtjes bewoog. Even vertoonde haar ogen groot toen ze dacht dat ze een pistool zag. Snel herpakte ze zichzelf en nam nog een trekje van haar sigaret. De muziek stond haar meer als aan. 'Wie zijn dit?' Ze knikte naar de gsm en keek daarna terug naar het water.

Onderwerp: Re: De vijver do jul 21, 2011 5:23 pm

Dyvon's gedachten gingen weer terug naar zijn eigen band. Een tijdje kan hij niet meer repeteren met de band, maar dat betekend nog niet dat hij zelf niet kan repeteren. Hij houdt van zijn gitaar, zijn muziek; dat is het enigste waar hij eigenlijk nog voor leeft. Als hij klaar is buiten bij de vijver met de rust kan hij zo misschien nog eventjes gitaar gaan spelen en repeteren. Hij is namelijk bezig met een nieuw nummer.
Dan wordt er wat gevraagd; wat hem uit zijn gedachten haalt. De vraag is aan hem gesteld: 'Wie zijn dit?' vraagt het meisje, dat bij de vijver zit. En Dyvon zat hier juist voor zijn rust. Niet om vrienden te maken..
'De beste band ever,' geeft hij als antwoord zonder zijn ogen op te doen. Hij blijft gewoon rustig liggen. 'Het is een schande dat je ze niet kent.'

Offtopic; Wat bedoel je eigenlijk met: 'De muziek stond haar meer als aan?'

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Jongens waren soms toch zo'n egotrippers. 'Oh nee, de wereld vergaat!' Even snoof ze duidelijk om het nog wat extra sarcasme aan toe te voegen. Zonet had ze het laatste trekje van haar sigaret genomen en draaide zich nu helemaal naar hem toe. Met een simpele beweging kreeg ze de jack weg. Handig toch die telikinese. 'Volgens mij is het ook een schande wanneer je dat hier blijft dragen. Zo te horen heb je het niet nodig, want mijn neus werd zonet bijna afgebeten door jou.' Haar handpalm ging weer naar beneden waardoor ook zijn jack weer het geweer verborg. Met een klein glimlachje keek Elena hem aan. Geen uitdaging was haar te klein.

Onderwerp: Re: De vijver vr jul 22, 2011 7:35 pm

Dyvon liet een sarcastisch lachje horen. ‘Zo bedoelde ik het niet.’ Eventjes zuchtte Dyvon. ‘Meiden,’ mompelde hij. ‘Trouwens,’ Dyvon opende nu wel zijn ogen en keek in de ogen van ’t meisje. ‘Jij kan ook overdrijven. Waarom val je me eigenlijk lastig? Ik kom hier voor mijn rust.’ Hij pakt het pakje sigaretten uit zijn jack en steekt er eentje op. Dan doet Dyvon zijn ogen weer dicht en neemt een hijs van zijn peuk.
Eventjes lacht Dyvon weer. Ergens dacht hij dat het meisje hem wilde uitdagen. Ten minste, zo doet ze wel. Geen denken eraan dat hij hierin toegeeft.
Ze is wel het soort meisje dat een beetje onvoorspelbaar is. Ergens vind Dyvon het wel leuk als iemand onvoorspelbaar is zeker als het een meisje is, omdat hij hiervoor de moeite kan doen en de dingen probeert in te schatten.
Dyvon lacht eventjes en doet zijn ogen weer open. Dan brengt hij langzaam zijn rechterhand naar de wang van het meisje en streelt er eventjes over met zijn duim. Dan brengt hij zijn hoofd naar het oor van het meisje en fluistert: ‘Ik mag jou wel.’
Met een grijns gaat hij weer liggen en doet zijn ogen weer dicht. Hij neemt dan een hijs van zijn peuk. Eventjes kijken wat zij hierop gaat doen.

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Elena kwam in de verlangen om hem met haar vlakke hand hard te raken op zijn kaak. Echter wist ze dat het waarschijnlijk geen effect zou hebben aangezien hij erg gespierd eruit zag.
Het verraste haar dat hij kon lachen. Of dan toch iets produceren wat erop leek. Het viel haar op hoe donker zijn ogen waren, maar mooi. Hij was knap, dat al helemaal.
Ze voelde hoe een rilling over haar rug lopen toen ze de warme hand en adem tegen haar gezicht voelde. Blijkbaar had iemand haar verkeerd begrepen of wel had ze dat zelf gedaan. Haar ogen waren voor een moment gesloten geweest, maar schoten open bij zijn woorden. Dus hij wou een spelletje spelen?
In haar blik was plezier te zien. Ze hield van jongens die niet zomaar ophielden, haar werkelijk gek konden drijven en geïntresseerd waren in het meisje zelf in plaats van haar lichaam. Glimlachend nam zij zijn sigaret af en nam er een trekje van. Ze zat nu pal naast hem, maar aan liggen dacht ze niet. Terwijl ze de rook uit blies en hem de sigaret terug gaf, nam ze hem weer grondig op. 'Hmm...' Met een hagelwitte lach keek ze hem aan.
Haar acties waren soms nogal onbezonnen en ook zo kroop ze nu over hem en nam plaats op zijn borstkas. Haar neus kwam tegen de zijne. 'Vertel me eens: Ben je weer aan het overdrijven of ga je nog wat dieper in op wat je net hebt gezegd?' Haar vingers staken een zwarte pluk haar weg en raakte hier oppervlakkig zijn voorhoofd aan. Haar gezicht nam afstand terwijl ze tevreden lachte.

Onderwerp: Re: De vijver za jul 23, 2011 3:59 pm

De sigaret die hij zo juist in zijn hand had werd uit zijn hand gerukt door het meisje; waarvan hij de naam nog steeds niet wist. Nadat ze een hijs had genomen kreeg hij 'm weer terug. 'Hmm..' Hoorde hij het meisje naast hem. Vervolgens kroop ze nu over hem en zit ze nu op zijn borstkas. Haar adem was warm en rook naar sigarettenrook. Logisch, ze heeft net gerookt.
Echter was Dyvon niet verbaasd over wat er zojuist gebeurd is. Hij had het ook wel verwacht. Ze lijkt niet echt het type dat verbaasd is en dan zenuwachtig of nerveus van die dingen wordt; ze is meer het meisje dat van uitdagingen houdt.
Mooi, want hier houdt Dyvon ook van. Misschien is het hier dan wel helemaal niet saai?
Dyvon doet zijn ogen open en hij ontmoet weer de ogen van het meisje. Haar ogen zijn mooi groen met wat hier en daar wat vlekjes bruin erin. 'Vertel me eens: Ben je weer aan het overdrijven of ga je nog wat dieper in op wat je net hebt gezegd?' zegt het meisje, terwijl haar vingers een plukje haar weghalen.
Toen begon ze te lachen. Nu het meisje dichter bij zijn gezicht is kon Dyvon haar gezicht nu beter zien.
De vraag aká de opmerking van het meisje drong nu pas tot hem door. Dyvon begon hierom te lachen: 'Hoe oud ben je wel niet?'
Eventjes keek hij weg en dacht aan een vroegere liefde. Hij zuchtte en keek toen weer naar het meisje. Zijn hand bracht de sigaret naar zijn lippen en nam weer een laatste hijs.
Daarna gooide hij de sigaret weg. 'Je hebt een mooie glimlach, meisje waarvan ik de naam niet ken,' en liet zijn mooiste glimlach zien.

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Echter meende Elena dat ze verandering zag, -lichtelijke verandering dan toch-, in de manier waarop hij met haar omging. Hoewel irritatie bij haar kwam opborrelen door de vraag hoe oud ze wel niet was. Zijn lach erbij was genoeg om bijna van hem af te gaan, maar ze werd tegengehouden door zijn zucht en het beeld van de vreemdeling die zijn sigaret naar zijn lippen bracht. Hoe vreselijk slecht roken ook mocht zijn; hem maakte het op een bepaalde manier nog aantrekkelijker. Voor haar bevroor het voor een lange tijd haar keel. 'Stiekem ben ik zes,' zei ze dan toch nog op een lichte plagerige toon.
De koude in haar keel kwam weer naar boven toen hij haar een opmerking maakte of misschien een compliment.
Normaal deed Elena niet mee aan relaties. Jongens kwamen en gingen weer uit haar leven. Als ze dit niet deden dan was zij ze wel voor. Ook niet echt het flirten. Enkel als ze behoefte leek te hebben aan liefde. Wanneer ze echt het gevoel had dat er wat onbrak. Dit gevoel had ze al een lange tijd niet gehad. Deze jongen leek één van de weinige hier in huis die toch dan wel wou communiceren zoals zij deed.
'Elena, vreemdeling.' Dat was simpel een soort van antwoord op de vraag die hij niet echt had laten weerklinken. 'Ga maar door,' zei ze met een poeslief glimlachje terwijl ze dit keer zijn linkerhand pakte en naar de grote, maar mooie, ring keek die om zijn middelvinger zat. Ze hield hem vast en keek hem aan. 'Dus ik mag bekennen dat ik je ogen prachtig vind, of niet?' Daarna grijnsde ze nog wat breder.

Onderwerp: Re: De vijver za jul 23, 2011 6:48 pm

Eindelijk wist Dyvon wat haar naam was. Elena, ergens past de naam wel bij haar. 'Mooie naam. Wist je dat het fakkel betekend? Dat kan op allerlei manieren bedoelt worden,' glimlachte hij.
Elena pakte de hand van Dyvon en keek naar de ring om zijn middelvinger. Niet dat het wat uitmaakt, maar als ze te dichtbij zijn echte persoonlijkheid komt en zijn muur doorbreekt of misschien al zelfs een beetje.. is hij weg. Ze hoeft niet alles te weten, maar een uitdaging wijst hij niet af.
'Dus ik mag bekennen dat ik je ogen prachtig vind, of niet?' Zodra hij deze vraag hoorde trok hij zijn gezicht weg. Hij haatte het als iemand te lang in zijn ogen keek; alsof hij breekbaar was en dat diegene toekeek. Soms liet hij het nog wel toe van iemand, maar dan van een speciaal en bijzonder iemand.
De grijns die ze na die vraag op haar gezicht had begon hem te irriteren. Eigenlijk irriteert hij zich al de hele tijd aan haar, maar hij laat het niet merken. Een sarcastische glimlach sierde zijn gezicht en snoof hij om het sarcastischer te maken. 'Grappig,' zei hij terwijl Dyvon zijn sigaretten probeerde te pakken.
Echter lukt dit niet, want Elena zit op zijn jacket, dus ook op zijn sigaretten. Als hij zijn sigaretten wilt moest hij eerst dus de been van Elena verschuiven. En op de een of andere manier had Dyvon niet echt een goed gevoel erbij als hij dat zou doen.. Hij kon ook weer niet zonder, want hij heeft het nu nodig. Wanneer heeft hij nou 's een keertje rust?
'Waarom vind je dat?' zei Dyvon en hij keek Elena in haar ogen. Dyvon's ogen zoeken naar wat zich achter de muur bevind bij Elena; hij voelt zich alsof hij zichzelf verplaatst in haar en in haar ziel probeert te kijken. Langzaam brengt hij zijn hand naar d'r haar toe en speelt hij met Elena's haar.

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Meteen werd haar mond tot een streep gevormd. Elena had het niet op het gedeelte dat hij het over een fakkel had. Als een reflex ging ze met haar vrije linkerhand door haar donkerrode lokken.
De glimlach leek nergens meer te bekennen op zijn gezicht. Zij toverde hem hierbij terug. Alsof ze iéts om hém gaf.
'Vind ik van niet.' Kwam er hard uit haar mond bij zijn domme opemerking. Het leek alsof hij niks beters wist te antwoorden.
Verveeld dankzij de stilte leunde ze wat achterover om met haar vrije hand haar broekzak af te tasten en hier het pakje. Dit gaf haar genoeg tijd om even over zijn vraag na te denken.
'Uit eigen ervaring weet ik even goed als jij dat mensen zeuren dat je uit iemand ogen zoveel kunt opmaken... Jongens zijn altijd zo doorzichtig en hun ogen vertellen veraden niet altijd hun gedachten, maar toch doet het dit de helft van de tijd. Meisjes doen dit veel sneller. Zo rollen deze sneller met hun ogen, hun blik verhard... Jongens zijn wel erg gekwetst, wel verbaasd of wel... Opgetogen of vertonen blijdschap. Jou ogen zijn zo helder, maar toch ergens donker. Een perfecte mengeling waardoor het lijkt alsof je ogen zo vertrouwd zijn, maar ergens lijkt het alsof ze je perfect aansluiten; de jongen die me met gemak zou kunnen doden.' Ze zuchtte even en nam een trekje van haar sigaret. 'Waarschuw me even als je dat wilt doen,' lachte ze een beetje tegen zijn hand aan. Deze was verrassend zachter dan ze had verwacht. Ze keek hem even aan, maar sloot hierbij weer haar ogen om een trekje te nemen van haar sigaret. Dit deed ze allemaal zorgvuldig. 'Wat is jou naam?' Haar hand steelde even zijn duim en over de ring terwijl ze deze nog eens goed bekeek, maar verbrak daarna het lichamelijkcontact. Enkel zat ze nog op hem en van hem afgaan was geen spraken; ze zat goed. Liever had ze niet dat hij zo met zijn vingers in haar haren zat. Zo werd het nog vettig.

Onderwerp: Re: De vijver zo jul 24, 2011 7:16 pm

Elena leunde wat achterover en stak een sigaret op. 'Waarschuw me even als je dat wilt doen,' lachte ze toen. Daarna vroeg ze om zijn naam. Dyvon had het idee dat ze het lichamelijk contact nu een beetje beu begon te worden en expres bleef hij nog eventjes aan d'r haar zitten. Daarna stopte hij ermee.
Toen begon hij toch een beetje te lachen om haar opmerking. 'Dan zou ik eerst een goede reden moeten hebben om dat te doen. Trouwens, zo ben ik ook weer niet hoor.' Een glimlach sierde weer zijn gezicht. Op de een of andere manier gaf het meisje hem een fijn gevoel alsof ze elkaar al een tijdje kennen..
De vraag van Elena kwam weer bij hem boven. 'Zou je even mijn sigaretten uit m'n jacket kunnen pakken?' vroeg hij op een nette manier. 'Trouwens, ik heet Dyvon. Om even je vraag te beantwoorden.'
Hij deed zijn handen onder zijn hoofd voor ondersteuning en deed zijn ogen toen dicht.

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

'Dan zou ik een goede reden moeten hebben om dat te doen.' Echter bleven deze woorden in haar hoofd zich herhalen. Ze snapte hem niet echt... Even keek zuchtte ze bij zijn vraag en haalde even één been van hem af en zocht op de tast af naar zijn sigareten en aansteker om deze met een glimlachje te vinden. 'Je hebt een leuke naam en alsjeblieft,' zei ze terwijl ze het pakje op zijn borst legde en weer om hem ging zitten. Zelf nam ze nog een paar trekjes van haar sigaret.
Hij was mooi als hij glimlachte en vooral een heel ander mens. Nu leek hij vredig met zijn ogen dicht. Elena voelde hoe ze het hier niet zo meer naar haar zin had. Hij was leuk, maar hun karakter botste toch heel de tijd. 'Geef me dan eens een reden waarom je het niet zou doen? Ik lijk je niet bepaald te entertainen. Daar juist was ik nog irritant, viel ik je lastig en toen mocht je me wel... Dus hoe zit het nu?'

Onderwerp: Re: De vijver zo jul 24, 2011 7:47 pm

Zodra Elena zijn pakje sigaretten en aansteker op zijn borst neerlegde, stak hij er eentje op en legde het naast hem neer in het gras. De opmerking van Elena liet hem heel erg hard lachen; normaal dan anders. Elena was niet de enigste die dit tegen hem heeft gezegd. De meesten wisten niet hoe hij nou was en wat hij nou van diegene vond. En nu vroeg Elena het aan hem; hij vond het wel grappig. 'Als ik een goede reden had om je te vermoorden dan had ik het allang gedaan. Iemand vermoorden zonder enkele reden.. Zo'n iemand ben ik niet, Elena.' Met dat gezegd te hebben keek hij haar in de ogen. Dyvon zei haar naam met zijn echte stem en niet zijn stem van dat hij zijn neppe karakter laat zien en horen.
Zijn stem klonk aan het eind een beetje breekbaar; dit liet hem aan iets denken. Hij wilde er het liefst niet aan denken, want dan wordt hij nog breekbaarder en dat wilt hij het liefst niet laten zien.. Zijn ogen keken nu naar wat anders i.p.v. die van Elena. Hij nam weer een hijs van zijn sigaret.

Admin Aantal berichten : 98 Registratiedatum : 16-10-10

Bij het begin van zijn woordenstroom had ze ook geglimlachd en wou net weer een trekje nemen van haar sigaret toen hij haar overviel met zijn woorden. Haar naam leek anders worden uitgesproken en zijn blik zorgde ervoor dat ze even grote ogen kreeg. Hierdoor stopte ze ook met de sigaret naar haar mond te brengen. Voor hij weg keek, leken ook haar ogen verzacht.
'Of je het nu wilt horen of niet: Je bent best wel aardig, misschien zelfs lief. Tenminste iemand die niet zo'n saaie seut is.' Even viel haar blik op de siagret aangezien hij haar niet meer aankeek. Haar zin naar deze was over en ze drukte hem uit in het zand. Ze wist zichzelf nog wel een houding te geven door even door zijn haar te gaan. 'Hey dromer Dyvon.' Weer bracht ze haar gezicht even dichtbij dat van hem en bedacht zich dat hij misschien niet zo tegen kietelen kon, maar met die peuk in zijn handen zou dat niet zo slim zijn.
Haar neus had even die van hem geraakt, gestreeld, om daarna weer afstand te bewaren.

Onderwerp: Re: De vijver ma jul 25, 2011 2:11 pm

Voordat Dyvon wegkeek leken de ogen van Elena verzacht. Het kan ook zijn dat hij dit verkeerd had gezien.. Hij nam weer een hijs van zijn sigaret.
'Of je het nu wilt horen of niet: Je bent best wel aardig, misschien zelfs lief. Tenminste iemand die niet zo'n saaie seut is.' Deels hoorde Dyvon wel van wat ze zei, maar het drong niet helemaal door. Dit kwam doordat hij teveel aan andere dingen dacht. Aan dingen waar hij eigenlijk niet aan mocht denken..
'Hey dromer Dyvon.' Elena ging even met haar hand door het haar van Dyvon en hierdoor bracht ze hem uit zijn gedachten. Misschien maar goed ook, want anders zou hij weer van terug naar af gaan. En dat is dat hij chagrijnig' en misschien nog botter dan normaal. Op de een of andere manier zou hij niet zo willen doen tegen Elena, maar hij kan daar niks aan doen. Gelukkig, heeft ze hem weer uit zijn gedachten gehaald. 'Misschien lief? Haha, dank je wel voor het compliment. Ken je de meesten in dit huis?'
Elena bracht weer eventjes haar gezicht dichtbij die van Dyvon en ze raakte even zijn neus aan. Dyvon kucht even en neemt dan weer een hijs van z'n sigaret. 'Wil je?' vraagt hij aan Elena, terwijl hij de halve sigaret aanbiedt.